بی لیلا

من کی ام ، مجنون بی لیلا شده     

دردیار عاشقان تنها شده

هرچه در آیینه می بینم نی ام  

جز فروغی از رخ لیلا شده

نعمتی باشد برون از حد وصف   

 چون منی ازعشق او رسوا شده

دل ز هجرش درتب و تاب اوفتاد  

زان کلامم گرم و آتش زا شده

روز وصلش گوییا هرگز نبود   

در شب تاریک دل رویا شده

مستی چشمش ازآن باشد که خود     

می شده ، مینا شده ،صهبا شده

معنی عشق ای پسر دانی که چیست      

گم شده از خود ، دراو پیدا شده

خصلت پروانه دارد عاشقی        

پربه آتش داده بی پروا شده

هرچه جز اودرجهان بی ارزش است      

آتشی بر خرمن دنیا شده 

خسرو نصیری اعظم