تکهای از وجودم را برایت به جا میگذارم
که هر وقت دلتنگم شدی
به مهر نگاهش کنی
و به لطف بنوازی
در سرمای غربت
جای خالی قلبم با یاد دست تو پر میشود
و قندیلهای درونم را آتش عشق تو آب میکند
فراموشم مکن